“Mood”

Ja. U heeft mij paar weken gemist. Niet omdat ik niet wilde, maar omdat ik óf te druk was, of even niet de “mood” kon verzamelen om iets neer te zetten. Het is best moeilijk om elke keer weer iets neer te schrijven. Ook nu zit mijn hoofd vol met zoveel wat ik met u wil delen maar altijd die eeuwige vraag van de blog schrijver of het wel interessant is om te lezen…

Laat ik beginnen met het meest recente en waar heel Nederland van in de  “mood” is.. het WK! Eerlijk is eerlijk.. ik heb gisteravond vol verbijstering gekeken.. gelijk bij het afspelen van het Volkslied al.. Die gekke Louis van Gaal heeft de boys eindelijk zover gekregen dat ze het meezingen! De tot nu toe voor mij persoonlijk beste verandering welke de even eigenwijze Louis heeft doorgevoers, want wees nou eerlijk.. een paar van die verwende strontkonten die het vertikken om mee te zingen maar wel voor volk en vaderland spelen en ondertussen een paar ton op hun bankaccount krijgen bijgeschreven.. en dan ook nog eens weigeren om reacties te geven na de wedstrijd.. Nee dat zijn voor mij verwende snotneuzen die niet in de gaten hebben hoeveel kwaliteit zij hebben en met diezelfde kwaliteiten ons land mogen vertegenwoordigen!

Ons land wat helemaal bevangen wordt van de oranjekoorts.. want “wij” staan achter het “legioen”! Hoge bomen vangen veel wind.. dat is een minder leuke kant misschien maar het siert zo dat wanneer het ietsje minder gaat je ook nog steeds die hoge boom bent maar je ook eens afgehakt mag voelen! En toen ik het hele Nederlandse team zag zingen… ergens dacht ik… eendracht maakt machtig!!

Gaat het anders in de duivensport? Ik denk het niet.. de één vliegt beter dan de andere, de één kan nu eenmaal veel beter tegen verlies en kritiek dan de ander. De een ziet het uitwisselen van meningen als een punt waarvan hij of zij kan leren, de ander ziet het gelijk als een aanval. Ik had het er van de week nog over met een man die mij enorm naar het hart ligt, in het zuiden des lands. Vorig jaar kreeg ik van hem twee duifjes welke ik op de kweek had gezet en afgelopen week bracht ik hem twee jonkies terug uit een ( naar mijn mening ) mooie koppeling.

Als ik er kom, gaat de tijd veel te snel en babbelen we over van alles en nog wat.. maar onze gezamenlijke conclusie was, dat er een te groot gebrek van IQ maar vooral EQ is om elkaar zo te moeten kwetsen. Ieder mens met gezond verstand maar bovenal gevoel weet hoe het voelt om gekwetst te worden en moet dan zeker weten hoe het aan de andere kant zou moeten voelen.. “ Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet!”

Heeft u de “kop” van Van Persie gezien? Hij keek en deed! Het leek zo makkelijk! Maar hoe vaak zou hij hierop getraind hebben? 100 keer? Van de 100 keer zal het 98 keer fout gegaan zijn, maar juist op dat cruciale moment klopte alles en deed hij wat hij moest doen en waar hij goed in is! Gewoon scoren voor Volk en Vaderland. En ziet u al die kleine spruitjes al voor u? Die kleine snotneusjes van de F24 van Almere, of de F2 van Sexbierum? Ooit.. Ooit willen ze net zo goed worden als Van Persie en ze blijven dromen van dat ene plekje in het Nederlandse Elftal!

Maar ik weet als geen ander als moeder van twee dochters die voetballen in allerlei selecties… dat die selecties zo keihard zijn, zonder mededogen en zonder medelijden wordt je er gewoon uitgeknikkerd. Ben je dan een stumpert? Nee, want je speelt nog altijd boven niveau van de rest van Nederland. Mijn beide meiden kijken op “You tube” naar filmpjes om maar beter te kunnen worden, luisteren naar meiden die in de top ballen en nemen alle raad ter harte.

Ooit wil ik zo goed worden als Eijerkamp, Verkerk, Vredeveld of Koopman, Scheffel of welke topper dan ook! En ook dat betekend keiharde selectie.. of zoals een goede vriend zei : “ botte bijl erdoor!”.

En dit jaar hebben Wilco en ik ons gestelde doel behaald, Vitesse kampioen worden binnen de club. Aangewezen en onaangewezen en duifkampioen, hoe mooier kunnen we het krijgen! En eerlijk is eerlijk, dat hebben we niet alleen gedaan. Door te luisteren naar twee hele goeie vrienden in de duivensport, Harm en Henk, mochten we dit doel bereiken. En een rode draad in deze is “ selectie”.

En Wilco en ik.. we vullen elkaar geweldig aan in alles in en rond de duiven. Soms volgen we mijn “kop” en soms volgen we die van Wilco. U snapt wel dat het hier zo’n beetje 24 uur per dag “ duiven” is wat de klok slaat. Niet alleen mijn werk maar ook privé. Terwijl anderen andere dingen doen in bed ’s nachts, converseren wij over duiven.. moet toch eigenlijk niet gekker gaan worden!

Over Wilco gesproken, onderweg krijg ik veel vragen hoe het met hem gaat. Lichamelijk gaat het prima, maar zijn bovenkamer wil niet.  Heb een heel andere man gekregen van onze lieve Heer en eerlijkheidshalve kost het mij soms enige moeite hier mee om te gaan. Diegeen die ditzelfde ondergingen snappen ongetwijfeld wat ik bedoel, diegeen de het niet kennen hebben geen idee. Ik zal hier het woord “ selectie” niet laten vallen.. om het maar met een grapje af te maken.

En toch kunnen we gelukkig nog enorm lachen met elkaar. Ik sjouw hem af en toe mee op mijn ritjes, want bij gebrek aan een nog weer uitgesteld rijbewijs is zijn wereld erg klein geworden. En afgelopen week bracht hij me nog tot een slappe lach terwijl ik een klant aan de telefoon had. Zou in de broek piesen van het lachen en ook een tweede poging mislukte totaal.. Mijn klant had geen idee wat er allemaal gebeurde en ik veegde maar mijn tranen weg van mijn wangen. Het gaat gewoon met pieken en dalen. Soms zit het mee… soms zit het tegen!

Soms valt het gewoon even niet mee….ik ben ook maar een mens.. Ik heb ook een “mood”.

En ik besef me zoooo goed dat het ook anders had gekund. Helaas trof ons op eerste Pinksterdag het bericht dat onze buurman Lammert, in zijn slaap was ingeslapen. 54 jaar..

Zagen we hem zaterdag nog achter de schaapjes aan vangen… zondags was hij er niet meer.. Hoe relatief wil je het neerzetten? Nu,elke morgen en avond hoor ik zijn trekker, maar het is niet Lammert die er op zit, ik kan het horen aan de manier van gas geven! Snap je dan toch gewoon niet?

En wie ben ik dan toch om te klagen over het feit dat mijn duifjes vandaag volledig verzaakten?

Ik heb op dit moment de kans om iets te maken van mijn leven en alles wat daar in samenvalt.  Ik geniet van het kampioenschap binnen mijn cluppie en baal dat die muppets vandaag niet daar waren waar ze moesten zijn.. maar het bepaalt niet mijn “mood”.. ben er even blij mee, want ik weet dat er nog een hoop werk aan de winkel is! En het is geen probleem..maar een uitdaging!

Ik hoop dat ik nog heel lang de tijd heb om aan deze uitdaging te werken! Ben helemaal in “the mood” om mijn selectie te maken… OOIT…..

Wat is nu mijn moraal van dit verhaal?

Streef naar datgeen waar uw dromen liggen, maar verafschuw niet diegeen die beter als u is. Laat uw emotie spreken maar feliciteer diegeen die beter is dan u en incasseer uw mindere resultaten. Selectie is een toverwoord, durf van anderen aan te nemen al druist het tegen uw gevoel in. Maar besef boven alles dat u de kans krijgt, hetzij met pieken of met dalen, om dit allemaal te mogen ondernemen! Pak die kans! Kom in die “mood” !

X Es.